(6.10.1) Liczący 25 ułanów patrol „Beliny”, który noc spędził w Sielpi dotarł na przedmieścia Końskich. Przed miastem zauważono szwadron 5 Kargopolskiego Pułku Dragonów. „Belina” zdecydował się zaatakować Rosjan. Polski oddział prowadziła szpica 5 ułanów. Wjechali oni ul. Krakowską i na rogu z ulicą Pocztową (dziś okolice ul Pocztowej 9, przedłużenia ul. Krakowskiej nie było) stoczył potyczkę z podjazdem. Wyjeżdżając z ulicy Pocztowej ułani zobaczyli na ulicy Zamkowej z prawej strony odpoczywających Kozaków, do których natychmiast oddali kilka strzałów, co spowodowało odwrót tych ostatnich. Jeden z Kozaków znajdował się z lewej strony „Beliniaków” i pędził od strony budynku Ochotniczej Straży Pożarnej – do swoich. Mijając w pędzie legionistów uderzył lancą jednego z nich, zwalając go z siodła, a koń tegoż legionisty pogalopował za końmi Kozaków. Zrzuconym z konia był Ludwik Skrzyński ps. „Kmicic”, który przeżył tylko dzięki temu, że lanca Kozaka trafiła na kieszeń wypełnioną portfelem. Zaraz po ucieczce Kozaków legioniści wybrali dla niego nowego wierzchowca ze stajni hrabiego Juliusza Tarnowskiego.

(6.10.2) Strzelcy udali się do Katedry na nabożeństwo. Jak wspomina ojciec Kosma Lenczowski prałat Obuchowicz, proboszcz Katedry, radził nie śpiewać „Boże coś Polskę”, ale legioniści nie posłuchali.