ROK 1924: I Marsz Szlakiem Kadrówki

Dwa lata od pomysłu ruszyli strzelcy na historyczną trasę tym razem już formalnie jako I Marsz Szlakiem Kadrówki. Celem być uczczenie rocznicy Czynu Zbrojnego, dokonanego w 1914 r. Nie brakło niedociągnięć, które już w czasie marszu były eliminowane dzięki sprawności organizatorów. Wszyscy nabierali doświadczeń.

Nr 4. Krakowska (I): Józef Petr (drużynowy). Antoni Jelonek, Adam Uhl, Mikołaj Nalewajko, Jan Kościółek, Kazimierz Berbeka, Józef Muszal, Władysław Gawlik, Józef Kafel, Emil Chubacz, Roman Szpring, Józef Vulgo i Roman Fugiel.
Nr 5 Bocheńska: Bronisław Kuchnik (drużynowy), Jan Pletty, Edward Pawełek, Czesław Zięba, Kazimierz Dębosz, Rudolf Grob.licki, Adam Słończyński, Henryk Bucki, Michał Piotrowicz, Edward Rojek, Eugeniusz Piro, Tadeusz Siewarga i Józef Wnękowski.
Nr. 6 Krakowska (II): Józef Ludwik Krajewski (drużynowy), Marian Krawczyk, Władysław Warzecha, Józef Hudaszek, Marian Mastela, Józef Jankowski, Józef Majewski, Teodor Kulpa, Władysław Krajewski, Jarosław Krajewski, Jan Modesau, Władysław Grotowski i Ludwik Pająkowski.
Nr. 7. Przemyska. Józef Czarniecki (drużynowy), Edward Mazurak, Walery Paraf, Karol Paraf, Michał Hanusz, Zygmunt Orleański, Stanisław Czarniecki, Bronisław Kupias, Eugenjusz Wróblewski, Szczepan Zippel, Antoni Kędzierski, Roman Wymazała i Gustaw Wymazała.

Ogółem 7 drużyn po 13 zawodników, czyli 91 zawodników. Poza konkursem 3 za-wodników – razem 94 zawodników. W odstępach dwuminutowych ob.. Bianchi daje hasło odmarszu poszczególnym drużynom, marsz szlakiem kadrówki rozpoczęty. Na starcie nieliczna publiczność i osob.y „urzędowe” żegnają zawodników. Komisja sędziowska w komplecie, kpt. Henryk Królikowski przedstawiciel Sztabu Generalnego, kpt. Józef Kurek, przedstawiciel DOK. Kraków, członkowie Zarządu i K-mdy Okręgu Kraków – oto wszyscy.

W Prądniku Czerwonym, 4 km od Krakowa czekał na zawodników prezes Okręgu Krakowskiego ob.. Sieńko z pierwszym posiłkiem. Pierwsza przybyła drużyna Katowicka, za nią Kraków I, a dalej Bocheńska, Przemyska, Kraków II, Warszawska i Wieliczkowska. Drużyny szybko uprzątają zastawione stoły i ruszają w dalszą drogę.

I ETAP.

MIECHÓW

Etap Kraków-Miechów 46 km ukończyły wszystkie drużyny bez punktów karnych. Czas osiągnięto następujący:

I miejsce drużyna Przemyska  (nr. 7) godz. 9.20;
II miejsce drużyna  Katowicka (nr. 1) godz.9.50
III miejsce drużyna Krakowska II (nr. 6) godz. 10.28;
IV miejsce drużyna Warszawska (nr. 2) godz. 11.35;
V miejsce drużyna Warszawska (nr. 4) godz. 12.30;
VI miejsce drużyna Bocheńska (nr. 5) godz.13.02;
VII drużyna Wieliczkowska (nr.3) godz.14.29.

Dzięki uprzejmości starosty p. Wasiaka drużyny miały zapewniony nocleg i wyżywienie. Społeczeństwa miejscowego zawody marszowe strzelców zupełnie nie zainteresowały, żyją tu ludzie rzeczywiście jak w… miechu i o bożym święcie nic nowego nie chcą wiedzieć. Tam gdzie najświeższe wiadomości gazetowe pochodzą z przed tygodnia, a nowiny światowe kolportuje żyd – pachciarz – trudno było wymagać innego stosunku do nas. W Słomnikach przyczyniliśmy się do uprzątnięcia śmieci z rynku, kto wie, może ta cisza, jaką zastaliśmy w Miechowie i której nie przerywaliśmy – ozwie się stukotem żywym serc obywateli miechowskich w następnym roku i przerwie ciszę tak, jak myśmy ją zmuszeni byli przerwać miarowym krokiem maszerujących drużyn.

Następne zawody marszowe muszą się zaznaczyć podbojem Miechowa!

PO DRODZE DO JĘDRZEJOWA.

W Miechowie zmuszony jest przerwać marsz ob.. Kulpa (nr. 68) – jest on wyjątkiem wśród wszystkich zawodników na 91 maszerujących, dochodzi bowiem do mety 90-ciu.

O godz. 4-ej, jak w Krakowie, wyruszają drużyny z rynku miechowskiego w porządku ustalonym przez losowanie. Pierwsza idzie „Wieliczka”, druga „Warszawa”, trzecia „Katowice”, czwarta „Kraków I“, piąta „Bochnia”, szósta „Kraków II“ i siódma „Przemyśl”.

W Wielkim Książu następuje krótki odpoczynek. Drużyny posilają się przygotowanym w Miechowie posiłkiem. Tutaj dowiadujemy się, że projektowano stworzyć Komitet obywatelski, ale „ciemne siły”, choć z profesji swej światło dające, proboszcz i nauczyciel, sprzeciwiły się temu. Zmęczonym zawodnikom nie kwapiono się okazać pomocy i sami zawodnicy przynosili sob.ie wodę. 

Sytuacja zmienia się na lepsze od Wodzisławia. Komitet obywatelski z p. Gądkiem, wójtem gminy, na czele, z prezesem oddz. Zw. Strzel. Chudobskim i kmdtem Urbanem – gościnnie wita zawodników. Czym chata bogata – ale strzelcy nie mają dużo czasu – więc moment się zatrzymują, pięknie dziękują za posiłek i rwą naprzód, bo czeka ich jeszcze spory kawał drogi, oślepiająco-białej, jednostajnej i nużącej.

Na wozie sanitarnym nie widać żadnego marudera, ani „odpadłego ob.. Dr. Freyd nie ma wobec tego nic lepszego do roboty, jak leczyć własne gardło.

II ETAP. JĘDRZEJÓW.

Drugi etap naszego marszu wynosił „tylko” 40 km. Etap ten ukończyły drużyny w czasie:

I miejsce drużyna Przemyska. (nr.7) godz. 8.53;
II „ Kraków I” (nr. 4) 9.33;
III  „ Katowice” (nr, 1) 9 56;
IV „ , Wieliczka (nr. 3)  10.52;
V  „ Warszawa” (nr. 2) 13.08;
VI . „ Bochnia” (nr. 5)  13.08; – 80 punktów karnych;
VII  „Kraków II” (nr.6) 10.45 zdyskwalifikowana jako drużyna z powodu odpadnięcia jednego zawodnika.

W ten sposób drużyna przemyska zwyciężyła ponownie. Wszyscy są przeświadczeni, że zajmie ona w ogóle pierwsze miejsce. Komitet obywatelski m. Jędrzejowa, godnie przyjmował uczestników marszu. Burmistrz m. Jędrzejowa, p. Pakaszewski powitał strzelców u wrót miasta w krótkich serdecznych słowach, po czym dyrektor seminarium p. Naszydłowski wygłosił przemówienie o znaczeniu „6 sierpnia”, które zakończył okrzykiem na cześć Legionów. Strzelcy odpowiedzieli trzy krotnym okrzykiem na cześć Jędrzejowa i poprzedzani orkiestrą kolejową przedefilowali przed swym Komendantem i Komitetem obywatelskim. Kwaterowali nasi zawodowcy w tej samej szkole, w której lat temu dziesięć kwaterowała Kadrówka.

Przyjęciem zawodników zajmował się Komitet, do którego należeli obok wymienionych wyżej p. Dr. Przypkowski, Smagłowski, Tański, Przybyszewski, Gierczak, Węgrzynowicz, Kończewski, Niemiec, Skowroński i Nowak.

Jutro czeka zawodników najcięższe zadanie – marsz indywidualny na dystansie Jędrzejów-Kielce, wynoszącym 38 km. Kmdt Główny robi krótką odprawę z drużynowymi i w niedługim czasie cisza zalega kwaterę.

Z badania lekarskiego, które przeprowadzili skrupulatnie Dr. Przypkowski, lekarz powiatowy i Dr. Freyd – wynika, że stan nóg jest zadawalający, a żadnych poważnych niedomagań nie zauważono. Nawet liczne dnia po przedniego otarcia gdzieś poznikały.

JAK STRZELCÓW PRZYJMOWANO W KIELECKIEM.

NA MECIE W KIELCACH.

Na placu katedralnym panował dnia 8 sierpnia od samego rana ruch gorączkowy. Wszędzie obecny i ciągle czynny inż. Swieżawski, prezes Komitetu obywatelskiego w Kielcach, pilnuje końcowych robót. Z miasta przybywają bywają tymczasem członkowie różnych Komisji i ciągnie gromadnie publiczność.

Jeszcze nie wszystko było gotowe, gdy o godz. 9 01. zawodnik nr. 76, ob. Kupias Bronisław, stanął u mety, owacyjnie witany.

Chwytają go pod ręce „kwaterunkowi”, prowadzą do lekarza, następnie dają jeść, fotografują i kierują do łaźni. W analogiczny sposób postępują na mecie z innymi nad chodzącymi strzelcami. Oklaski stają się obfitsze, okrzyki głośniejsze, kwiatów rzucają urocze kielczanki coraz to więcej, a orkiestra wita każdego zawodnika raźnym marszem. W sześć minut po ob. Kupiasie przychodzi ob.. Petr Józef (nr. 413), po nim w dwie minuty ob. Kuchnik (nr. 513).

Czas przybycia pierwszych 14-tu zawodników układa się jak następuje

1) Kupias Bronisław nr. 76, godzin 5.01,
2) Petr Józef nr. 413, godzin . 5.07.
3) Kuchnik Bronisław nr. 513, godzin 5.09.
4) Piotrowicz Michał nr. 58, godzin 5.14.
5) Gaweł Alojzy nr. 17, godzin 5.18.
6) Michalik Ryszard nr. 38, godzin 5.25.
7) Kowalczyk Zygm. nr. 35, godzin 5 28.
8) Knapik Józef, nr. 32, godzin 5.31.
9) Kłeczka Jerzy, nr. 112, godzin 5.39.
10) Kafel Józef, nr. 4 godzin 5.39,
11) Czarniecki Stan. nr. 77, godzin 5.39;
12) Orleański Zygm. nr. 78 godzin 5.39;
13) Michalik Ryszard, nr, 12, godzin 5.39,
14) Berbeka Kazimierz nr. 42 godzin 5.39

Po szóstce zawodników, którzy wkroczyli na plac katedralny razem, powstaje przerwa piętnastominutowa. O godzinie 9.55 wbiegają trzej dalsi zawodnicy (nry 310, 65 i 31).

I tak napływają zawodnicy bądź pojedynczo, bądź małymi grupami aż do godziny 15-tej. Wszyscy po krótkim odpoczynku na mecie wykąpani, zbadani itd. udają się na kwatery.

Komisja Sędziowska tymczasem waży, oblicza punkty karne, kwalifikuje zawodników, drużyny i nagrody.

III ETAP: JĘDRZEJÓW – KIELCE.

Po zsumowaniu godzin przybycia trzeci etap marszu dał następujące rezultaty;

I miejsce drużyna Przemyśl 5 g. 53 min.
II Katowice 6 g 54min..
III  Kraków I 7g. 35 min.
IV Warszawa I 7 g.53min.;
V Bochnia 7 g. 54 min..;
VI Wieliczka 8 g. 28 m.

OGÓLNE WYNIKI  ZAWODÓW.

Jury zawodów, w skład którego wchodzili pp. starosta Buras, jako przewodniczący, inż. Swieżawski, prezes Komitetu obywatelskiego w Kielcach, kpt. H. Królikowski, przedstawiciel Szt. Generalnego, Dr. Jockiel, z ramienia Komisji lekarskiej zawodów, nacz. str. ogniowej Ząbek, ob.. Wł. Sieńko prezes okr. krakowskiego Zw. Strz. ob. L. Bianchi, komisarz zawodów, ob.. Ożóg Orzegowski, kmdt okr. Katowice, ob.. Dr. A. Freyd, lekarz zawodów. Kmdt Główny reprezentował w Jury zawodów Zarząd Główny Związku Strzeleckiego.

W powyższym składzie Jury oceniło całość wyników drużynowych i jednostkowych. Klasyfikowano marsz drużynami na dystansie Kraków – Kielce, wynoszącym 124 km. j. p:
1) Przemyśl w 24 g. 6 m.
2) Katowice w 26 g. 40 m.
3) Kraków I w 29 g. 34 m.
4) Wieliczka w 30 g. 20 m.
5) Warszawa w 32 g. 36 m.
6) Bochnia w 31 g. 26 m. – 80 punktów karnych.
Sklasyfikowano marsz jednostkowy na dystansie Jędrzejów – Kielce, wynoszącym 38 km. j. p.:
1) Kupias Bronisław w 5 godz. 1 m.
2) Petr Józef w 5 godz. 7 m.
3) Kuchnik Bronisław w 5 godz. 9 m.

UROCZYSTOŚCI KIELECKIE.

Wieczorem na kwaterze Kmdt. Główny rozdaje drużynom krzyże pamiątkowe, wydane staraniem Komitetu obywatelskiego w Kielcach.

Po czym drużyny maszerują na bankiet.

Sypią sią tutaj przemówienia, wyjaśniające dużą wartość zawodów marszowych (inż. Świeżawskiego), o znaczeniu 6 sierpnia na tle epoki po powstaniowej (D-ra Dłuskiego), i t. d. i t. d. Panuje nastrój serdeczny. Na twarzach strzelców widać zadowolenie z dobrego ukończenia marszu. Oklaskom nie ma końca.

KTO JESZCZE PAMIĘTAŁ O MARSZU.

Do Krakowa, wnet po wymarszu drużyn nadeszły następujące depesze: „Kadrówce pozdrowienie i pomyślnego wyniku duszą z wami strzelcy kresowi z Podwołoczyska.

„Życzę strzelcom maszerującym szlakiem kadrówki, aby godni Wodza i wiary strzeleckiej z 14 roku – ich idee Polski republikańskiej, społecznie sprawiedliwej pracą i czynem realizowali – Zarzycki b. redaktor „Strzelca”.

 „Uczestnikom marszu kadrówki pozdrowienia od Lubliniaków – Pignan, Borkowski”.

Samodzielny ob.wód Kielce.

ODZNAKA DZIESIĘCIOLECIA CZYNU ZBROJNEGO.

(-) T. J. Boczek, (-) Kosterski-Spalski, (-) K. Grunertówna, (-) Bokiniecki, (-) Dębowski (-) M. Green.

DZIAŁ URZĘDOWY.

ROZKAZ KOMENDANTA GŁÓWNEGO.

Marsz szlakiem Kadrówki udał się pod każdym względem. Organizacyjnie wykazał bowiem, że stać nas na realizowanie rzeczy o charakterze nieprzeciętnym, sportowo przekonał zainteresowanych, że materiał ludzki w szeregach naszych stoi na poważnym poziomie wyćwiczenia marszowego i społecznie wreszcie dał nam świadomość, że jesteśmy społeczeństwu i państwu potrzebni, że akcja nasza znajduje całkowite zrozumie.

Nie czas dzisiaj zastanawiać się nad skutkiem naszych zawodów, będziemy je bacznie obserwować w życiu wewnętrznym Związku i po za nim. Dziś trzeba podsumować tylko wysiłek poszczególnych ośrodków strzeleckich.

Słowa uznania należą się przede wszystkim Komendzie Okręgu Kraków, która w ciężkich warunkach pracując, zdobyła się rzeczywiście na wielki wysiłek i otoczyła opieką zawodników przybyłych do Krakowa, starając się dać im należyty wypoczynek przed zawodami. Zarówno ob. Bianchi, jak i ob.. Spałek dali nam wzór zapobiegliwości i poświęcenia.

W Krakowie, chcę to szczerze podnieść, mogło być lepiej, szczupłe grono pracowników dało z siebie wszystko, ale nie mogło w ciągu kilku dni zmienić całego układu stosunków miejscowych.

ob. Prezesowi Sieńce w imieniu Komendy Głównej dziękuję za pełne staropolskiej gościnności przyjęcie zawodników w Prądniku Czerwonym.

Pewne niedomagania na terenie obwodu miechowskiego zdołaliśmy usunąć dzięki dobrej woli ob.. ob.. Kmity i Kogucińskiego, którzy chwilową niewiarę w czynność społeczeństwa powetowali energicznym wzięciem na siebie roli gospodarzy i przysporzyli w ten sposób zawodnikom wiele miłych wspomnień ze Słomnik.

Praca ob.. Niemca, komendanta obwodu Jędrzejów, świadczyła o planowym wysiłku w stosunku do marszu szl. Kadrówki. Kornitet obywatelski powstały w Jędrzejowie na skutek inicjatywy ob. Niemca, pracą swoją przekonał zawodników o sympatii społeczeństwa do prac Związku Strzeleckiego.

Oddział naszego Związku w Wodzisławiu serdecznie przyjmował maszerujących strzelców zasługa to ob.. Chudobskiego, prezesa oddziału i ob.. Urbana, kmdta oddziału. obwód kielecki wreszcie ze swymi dzielnymi członkami Zarządu i Kmdy obwodu: ob. Grunertówną, Bokinieckim, Siwkiem, Przybylikiem, Ulankiewiczówną, Greenami, Dąbrowskim i in. wykazał nadzwyczajną ruchliwość i podołał ciężkiemu zadaniu zorganizowania przyjęcia zawodników wespół z Komitetem obywatelskim.

Przyjęcie w Kielcach będzie wzorem dla innych, jak należy je przygotować.

 (-) Kierzkowski Komendant Główny.

Po przejściu pięciu kilometrów drużyny wydostały się z obrębu Krakowa na szosę warszawską i wkrótce zatrzymały się w Prądniku Czerwonym, gdzie ówczesny prezes okr. krak. ob. dyr. Sieńko (dziś senator Rzplitej), podejmował drużyny śniadaniem. Po śniadaniu drużyny ruszyły w dalszą drogę i po przejściu 25 km dotarły do miasteczka Słomniki, które zawodnikom zgotowało miłe przyjęcie.  Wkraczających witała orkiestra miejska, a podczas parominutowego wypoczynku  podejmował posiłkiem miejscowy komitet. Po wypoczynku drużyny ruszyły na Miechów, mając do przebycia jeszcze 15 kilometrów wśród nieznośnego upału. Mimo to wszystkie 7 drużyn w komplecie po 13 zawodników dotarły do Miechowa. W Miechowie spokój. Nikt tu się nie zainteresował marszem strzelców, ani społeczeństwo, ani ówczesne władze miejscowe. Zawodnicy spożyli obiad w jednej z  miejscowych restauracji, po czym po kąpieli i wypoczynku udali się do przygotowanych kwater.

Następnego dnia drugi etap marszu: Miechów –  Jędrzejów (45 km), ukończony w dobrej formie. Na kilometr przed miastem drużyny zatrzymano, a następnie wszystkie weszły do Jędrzejowa, gdzie przed tłumnie zebranym społeczeństwem odbyła się defilada. Po defiladzie wygłosił do zebranych przemówienie przedstawiciel miasta, po czym strzelcy podejmowani byli obiadem, wydanym przez miejscowy komitet obywatelski. Przy stołach podczas obiadu panował ożywiony ruch. Wszyscy strzelcy z niezwykłym zapałem dzielą się wrażeniami z dwóch etapów historycznego szlaku, a do ogólnego nastroju przyczynia się także sprawnie grająca miejscowa orkiestra strażacka. Pod wieczór wszystko cichnie i drużyny udają się na kwatery, by nazajutrz rozpocząć trzeci etap Jędrzejów-Kielce – bieg indywidualny na przestrzeni 38 kilometrów.

Na mecie w Kielcach ruch duży. Brama powitalna dla zawodników i ulica od niej biegnąca bogato udekorowana. Zawodników oczekują z wielkim zainteresowaniem tłumy publiczności i cały korpus oficerski miejscowego garnizonu.

Wreszcie pierwsi nadjeżdżają cykliści, co jest znakiem dla wszystkich, że zawodnicy już, już idą, ba, już są, bo wychylają się z zakrętu. Naraz zagrała orkiestra, rozległy się dźwięki   „I Brygady”  i pierwszy zawodnik przerywa taśmę. To ob.. Kopias z Przemyśla, a za nim tuż, tuż następni zawodnicy. Każdego zawodnika wpadającego do mety, gdy komisja zanotowała czas jego przybycia, witano niezwykle owacyjnie, odbierano karabin i plecak, darzono kwiatami, i na ramionach wynoszono do pobliskiego ogrodu, gdzie wśród cienia drzew sadzano  przy zastawionych gościnnie stołach.

Gdy już wszyscy zawodnicy ukończyli marsz i dobrze wypoczęli, odbyła się na podwórzu koszar dekoracja odznaką „Dziesięciolecia Wkroczenia Strzelców do Kielc” wszystkich zawodników, której dokonał Kmdt. Główny ZS. Po dekoracji odbyło się rozdanie nagród i żetonów drużynom i  zawodnikom, które wręczył miejscowy Komitet w obecności przedstawicieli władz cywilnych, wojskowych i społecznych organizacji. Po przemówieniach do strzelców odbyła się defilada zawodników przy dźwiękach orkiestry, przyjęta z wielkim entuzjazmem przez kielecką publiczność.

Wieczorem odbył się bankiet, wydany przez ob.ywatelski Komitet Uczczenia 10-tej Rocznicy Wkroczenia Strzelców do Kielc (1914 – 1924), który oprócz zawodników zgromadził licznych przedstawicieli władz cywilnych i wojskowych, społeczeństwa kieleckiego i różnych organizacji. Nastąpiły przemówienia, po których wszyscy zebrani wznieśli trzykrotny okrzyk na cześć Twórcy Czynu Zbrojnego Marszałka Piłsudskiego, a orkiestra 4 ppleg odegrała, „Brygadę”. Bankiet wśród niezwykle miłego strzeleckiego nastroju przeciągnął się do późnych godzin wieczornych.

Rankiem 9 sierpnia drużyny wyjechały do rodzinnych stron, unosząc z sobą moc niezatartych wspomnień.

Kraków, w sierpniu, 1932 roku.
Marjan Krawczyk.

W Michałowicach witała i gościła strzelców miejscowa ludność w sposób szczery i serdeczny. Po krótkim wypoczynku nastąpił powrót strzelców do Krakowa, skąd wyjechali oni do swych rodzinnych stron, uwożąc z sobą wiele niezatartych wspomnień.

Tak obchodzono po raz pierwszy rocznicę Kadrówki w odrodzonej Polsce w roku 1922.

Podobnie zorganizowano rocznicę wymarszu Kadrówki w Krakowie i w roku 1923. Tylko, że nie było już wtedy zjazdu strzeleckiego z całej Polski, a tylko przy jechały oddziały okręgu krakowskiego. Wydzielono z nich wówczas „kadrówkę”, do której i ja się dostałem po raz pierwszy, bo w r. 1922 miałem przydział do 1-ej kompanji III bataljonu. Wyruszyliśmy wtedy znanym już sob.ie szlakiem z ob.. por. Wołkowiczem na czele. W drodze powrotnej z Michałowic mieliśmy ćwiczenia polowe pod komendą oficerów: ob.. ob..: L. Chorążego, F. Cyconia – Różyckiego, W. Wołkowicza i W. Langroda.

Po obiedzie, a następnie kąpieli, udaliśmy się wieczorem na kwatery, i zasnęliśmy wkrótce zdrowym, pokrzepiającym snem.

Drugi etap marszu Miechów – Jędrzejów rozpoczęliśmy, jako doświadczeni już marszowcy. Urozmaicenie na długiej, bo 40-kilometrowej trasie, dały nam miasteczka położone na tej przestrzeni: Wielki Książ i Wodzisław, poczem znów monotonna i cała pod słońcem przestrzeń odcinka Wodzisław – Jędrzejów. – Drużyny nasze jednak idą, wybijając krok po kroku, a myśl każdego zawodnika cofa się o dziesięć lat wstecz, gdy szlak ten, na którym oni dziś stąpają, przemierzony został przez Pierwszą Kadrową Kompanję.

Drużyny nasze wciąż idą naprzód, urozmaicają sob.ie drogę śpiewem, muzyką na ustnej harmonijce, a wreszcie ktoś bębniąc na menażce, poddaje drużynie wy raźne, równe tempo marszowe. I wtedy to drużyna wyprzedza drużynę, byle wcześniej, byle prędzej przyjść do upragnionej mety. I tak dochodzimy do Jędrzejowa, a każdego z nas rozpiera w duszy radość, że oto dwa etapy długiego marszu, będziemy już mieli wkrótce poza sobą – Na kilometr przed Jędrzejowem drużyny za trzymały się, poczem nastąpił uroczysty wmarsz do miasta. Tu powitał nas przedstawiciel miasta – poczem wszyscy udaliśmy się na obiad, który wydał dla zawodników miejscowy komitet obywatelski. Przy stołach podczas obiadowania ożywiony ruch. Wszyscy dzieliliśmy się wrażeniami z przebytych dwóch etapów marszu, a do ogólnego nastroju przyczyniła się także dobrze grająca miejscowa orkiestra strażacka. – Pod wieczór wszystko ucichło i udaliśmy się na kwatery, by nazajutrz rozpocząć III-ci etap Jędrzejów – Kielce – bieg indywidualny na przestrzeni 38-u kilometrów.

Ustawiliśmy się na rynku w Jędrzejowie raniutko, gdy mroki nocy daremnie zmagały się z wschodzącym brzaskiem dnia. Wszyscy czekamy z zapartym tchem sygnału startera. Wreszcie otrzymaliśmy znak i rozpoczęliśmy indywidualny bieg, przerywany od czasu do czasu wytężonym marszem. Wkrótce pierwsi zawodnicy, którzy wysunęli się na czoło, przekroczyli most na rzece Nidzie sławnej z bojów Legjonów, i dotarli do miasteczka Chęciny, które zgotowało nam niezwykłe przyjęcie. Każdego Strzelca, czy też grupkę, ukazującą się u wrót miasteczka sygnalizował strażak, dając w ten sposób znak komitetowi miejscowemu i licznie zebranej na rynku publiczności. Wszystkich wpadających na rynek chęciński zawodników witano z entuzjazmem, wręczano im kwiaty, raczono chłodzącemi napojami, a plecaki napełniono podarkami w postaci papierosów, czekolady, cytryn, bułek itd. poczem każdy wyruszał w dalszą drogę.

Gdy już wszyscy zawodnicy ukończyli marsz i dobrze wypoczęli, odbyła się na podwórzu koszar dekoracja wszystkich zawodników przez Komendanta Głównego odznaką „Dziesięciolecia wkroczenia Strzelców’ do Kielc”, Po rozdaniu nagród zawodnikom i drużynom, które wręczał miejscowy komitet obywatelski w obecności przedstawicieli władz cywilnych, wojskowych i organizacyj społecznych nastąpiły przemówienia. Po przemówieniach, odbyła się defilada zawodników przy dźwiękach orkiestry, przyjęta z wielkim entuzjazmem przez kielecką publiczność.

Wieczorem odbył się bankiet, wydany przez obywatelski Komitet Uczczenia 10 Rocznicy Wkroczenia Strzelców do Kielc (1914 – 1924), który oprócz zawodników zgromadził licznych przedstawicieli władz cywilnych i wojskowych, społeczeństwa kieleckiego i różnych organizacyj. Znów przemówienia, i owacje na cześć Twórcy Czynu Zbrojnego Marszałka Józefa Piłsudskiego. Orkiestra 4 p. Leg. odegrała „Brygadę”.—Bankiet wśród niezwykle miłego nastroju strzeleckiego i legjonowego przeciągnął się do późnego wieczoru.

Rankiem 9 sierpnia 1924 wyjechały drużyny w swoje strony by po roku znów spotkać się w historycznych Oleandrach…

Rok 1924 – 34, po dziesięciu odbytych zawodach marszowych, Marsz Szlakiem Kadrówki, zdobył sob.ie wśród społeczeństwa należne prawo obywatelstwa, a liczba startujących drużyn rokrocznie wzrasta.

Byłem 5 razy zawodnikiem w Marszu Szlakiem Kadrówki Kraków – Kielce: w latach 1924 – 1928. – Jestem strzelcem z górą 12 lat i 3-dniowy Marsz Szlakiem Kadrówki zaliczam do zdarzeń najbardziej radosnych w mojem życiu. Marsz Szlakiem Kadrówki jest bezsprzecznie najlepszą szkołą kształcenia charakterów młodych strzelców, wyrabiającą silną wolę, solidarność, wytrzymałość i poświęcenie.

Trzydniowy wysiłek każdego Strzelca – zawodnika podczas Kadrówki, — maszerowanie wśród zespołów strzeleckich, wojskowych i innych organizacyj, – posto je podczas marszu i kwaterowanie w Miechowie, Jędrzejowie i Kielcach, — składają się na ogrom wrażeń, doznań i przygód, które pozostają w pamięci na zawsze!…

Kraków, w sierpniu 1934.
M. Krawczyk

DRUŻYNY WARSZAWSKIE NA PIERWSZYM MARSZU

Kraków przyjął nas bardzo mile – na Florjańskej otrzymaliśmy „pierwszorzędną broń mob.” – stare werndle, w ten sposób ówczesne władze wojskowe nawiązały do tradycji walk legjonowych z sierpnia 1914 roku, gdy drogą Kraków – Kielce wymaszerowały w ślad za Piewszą Kadrową dalsze Oddziały Legjonowe.

Broń ta, by tej tradycji stało się zadość, była bez pasów i zawodnicy własnym przemysłem ten brak uzupełniali sznurkami i drutami. (To dobrze zapamiętałem; gdyż na ostatnim odcinku niosłem 3 czy bodaj że 4 karabiny zawodników, którzy osłabli). Capstrzyk, w którym przyjęli udział zawodnicy zmęczeni całonocną podróżą, zakończył pob.yt nasz w podwawelskim grodzie.

Nazajutrz rano zbiórka w Oleandrach, rozkaz Pierwszej Kadrowej odczytany przez ob., Kierzkowskiego – ostatnie dyspozycje i pouczenia i o 4-ej odmarsz. Wyruszyło nas 7 drużyn. Nie przypuszczałem, że w najbliższych latach zawody staną się bodajże największą imprezą sportową w Polsce i że szosa, po której rano 6 sierpnia 1924 roku ruszyła niepełna setka strzelców pokryje się setkami zawodników, i że marsz ten stanie się najważniejszym egzaminem, jaki Z.S. co roku składa i składać będzie wobec Państwa.

Zawodnicy szli jak kto chciał i jak kto umiał – ambicją naszej drużyny było na całej trasie maszerować zwarcie i nikogo nie zostawiać. Tośmy spełnili i do mety doszliśmy zwartym oddziałem w pełnym składzie.

Były na tym marszu chwile ciężkie, tym bardziej, że brak nam było wyrobienia marszowego, lecz z humorem szliśmy naprzód.

Pod wpływem tego nastroju nawet ob.. Muszkiet, gdy Ford mu się zepsuł, dłuższy czas szedł przy naszej drużynie, uważając, że przy Warszawiakach postać jego stała się lotną kruszynką.

Ze wzruszeniem wspominam te chwile, to lato, 1924 roku, gdy nie byliśmy jeszcze modni, gdy jednak ludność wzdłuż drogi samorzutnie, nie oglądając się na nakazy władz, opiekowała się serdecznie zawodnikami.

A chociaż pierwszego miejsca nie otrzymaliśmy to jednak gdy drużyna nasza wkroczyła na metę w Kielcach sprężystym krokiem z pieśnią „Pierwszej Brygady” na ustach, każdy z nas uważał, że przyjęty obowiązek wypełniliśmy i to było dla nas największą nagrodą. Szybko w te dni upalne sierpnia 24 r., mignęły nam przed oczyma Słomniki, Miechów, Wodzisław, Jędrzejów i Chęciny, a gdy obecnie – który z nas, przyjmując udział w tym marszu bądź jako zawodnik, bądź też jako widz, ogląda z tak wielkiem nakładem zmontowaną organizację, to, przypominając sob.ie nasze skromne początki, życzy obecnym zawodnikom, by z zawodów tych wynieśli tyle wewnętrznego zadowolenia, ile wynieśliśmy my starzy strzelcy z tamtych tak zdaje się odległych czasów.

W….i

WSPOMNIENIA MARSZOWE